haltantAWB m. a-St.?, nur Gl. 2,278,45. 46
(10./11. Jh., bair.): ‚Hüter, Wächter; custos‘.
Substantiviertes Part.Präs. zu haltan (s. d.). —
Ahd. Wb. 4, 660; Splett, Ahd. Wb. 1, 347;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 511; Schützeichel⁶
148; Starck-Wells 252; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 4, 141.