heitar adj., im Abr (1,12,33 [Pa, Ka,
Ra]), Voc und weiteren Gl., MH, NBo,
NMC, Nps, Npw: ‚klar, licht, hell, strahlend,
funkelnd, heiter, anmutig; albens, amoenus,
clarus, clemens, limpidus, liquidus, micans,
purgatus, purus, serenus, splendidus, sudus‘
(mhd., nhd. heitar; as. hēdar; ae. hādor,
hǣdor: < westgerm. *χai̯d-ra- < urgerm.
*χai̯đ-ra-; vgl. aisl. heiðr < urgerm. *χai̯đa-).
Denominale Ableitung mit dem Fortsetzer
des Suffixes urgerm. *-ra- (vgl. Krahe-Meid
1969: 3, § 81, 1). S. heit. — Ahd. Wb. 4,
859 ff.; Splett, Ahd. Wb. 1, 374; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 530; Schützeichel⁶ 154; Starck-
Wells 265; Schützeichel, Glossenwortschatz
4, 247 f.