hemelen sw. v. I, Gl. 2,609,32 (Mitte
des 11. Jh.s, mfrk.): ‚jemanden wie Vieh ab-
schlachten; trucidare‘ (mhd. hemelen, hame-
len, nhd. hammeln, hämmeln; ae. hamelian).
— Ahd. Wb. 4, 944; Splett, Ahd. Wb. 1, 348
(Ansatz hamalen); Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
512 (Ansatz hamalōn); Schützeichel⁶ 148;
Starck-Wells 252 (Ansatz hamalōn); Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 4, 142 (Ansatz
hamalōn).