hindelAWB mhd. st. m., Gl. 3,33,48 (Zeit
unbekannt): ‚Hirschkalb, junges Hirschtier;
hinnulus‘. Ableitung mit dem Fortsetzer des
Suffixes urgerm. *-ilo- in diminutiver Funk-
tion. S. hinta. — hindelkalpAWB? mhd. st. n., Gl.
3,33,46 f. (15. Jh., obd.). 47 (14. Jh.). 48
(15. Jh., bair.): ‚Hirschkalb, junger Hirsch;
hinnulus‘. S. hinta, kalb. — hinderhoubetAWB
mhd. st. n., Gl. 3,391,10 (Anfang des
13. Jh.s, frk./rheinfrk.): ‚hinterer Teil des
Kopfes, Hinterhaupt; occiput‘. S. hintar,
houbit. — hinderræticAWB mhd. adj., Gl. in Hs.
Basel, B. X. 18 (s. Stricker 1990: 122 Nr.
155): ‚hinterlistig; versipellis‘. S. hintar, rât,
-îg. — hinderschrenkelicAWB mhd. adj., Gl.
3,187,59 und Anm. 15 (Anfang des 13. Jh.s):
‚trügerisch, hinterlistig; versicolor‘. Vgl.
hintarskrenkîg. — Ahd. Wb. 4, 1109; Splett,
Ahd. Wb. 1, 389. 404. 437. 859; Schützeichel⁶
162; Starck-Wells 277; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 4, 322 f. 325. 327. 328.