bikôsôn sw.v. II, im Abr (1,112,28
[Pa, Kb]). 768,4 (11. Jh.); 5,12,19 (10. Jh.):
‚besprechen, tadeln; conferre, vituperare‘,
im Part.Prät. ‚angeklagt; reus‘ (mhd. bekôsen
‚üble Nachrede führen‘ [DRW 1, 1505]). —
gikôsôn Gl. 2,117,29 (in 2 Hss., 10. Jh. und
2. Hälfte des 10. Jh.s, beide bair.), NBo und
Npg: ‚reden, sagen, abwägen, besprechen,
bereden; deliberare, dicere‘. — hintarkôsôn
Nps: ‚verleumden; detrahere‘ (mhd. hinder-
kôsen). — Ahd. Wb. 4, 1117; 5, 338; Splett,
Ahd. Wb. 1, 476; Köbler, Wb. d. ahd. Spr.
94f. 405. 550; Schützeichel⁷ 181; Starck-
Wells 342; Schützeichel, Glossenwortschatz
5, 301.