hiutîgAWB adj., Gl. 1,766,14 (2. Hälfte des
8. Jh.s, alem.); 2,753,5 (um 1000, bair.),
NBo, Npg, GBG I und II, BGB III, WeGB
II, JB: ‚heutig, heute geboren; hodiernus,
unius diei‘ (mhd. hiutec, nhd. heutig; mndd.
hǖdich; mndl. hudich). S. hiutu, -îg. — hiutlîhAWB
adj., T: ‚heutig; hodiernus‘ (mndd. hǖdelīk;
mndl. hudelijc; afries. hiūdelik, hiōdlik).
Adv. Ableitung (s. Schmid 1998: 263. 532).
— Ahd. Wb. 4, 1149 f.; Splett, Ahd. Wb. 1, 393;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 553; Schützeichel⁶
163; Starck-Wells 279; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 4, 345.