hugusangôn sw. v. II, Nps und Npg:
‚lobsingen; iubilare, psallere‘. Verbales
Komp. mit subst. VG. S. hugu, singan. — hu-
guskrei m. ja-St.?, nur Npg: ‚freudiger Ausruf,
Freudenschrei; exclamatio‘. Determinativ-
komp. S. hugu, skrei. — Ahd. Wb. 4, 1339;
Splett, Ahd. Wb. 1, 396. 816; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 567; Schützeichel⁶ 169; Starck-
Wells 290.