huotaAWB f. ō-St., BaGB, Nps und Npw:
‚Wache, Bewahrung; custodia‘ (mhd. huote,
huot, nhd. Hut; mndd. hȫde, hōde; mndl. hoe-
de, huede; afries. hōde). Nach Wissmann
1975: 73 handelt es sich bei dem Subst. um
ein Postverbale zu westgerm. *χōdii̯e/a- (→
huoten). — Ahd. Wb. 4, 1401; Splett, Ahd. Wb.
1, 415; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 573; Schütz-
eichel⁶ 171.