innentîgAWB adj., nur Gl. 2,629,24 (11. Jh.,
bair.): ‚tiefste, innerste; imus‘. Das -t- ist
wohl unetymologischer Gleitlaut (vgl. mhd.
innent adv./präp. ‚innen‘, innentlich adv.
‚innerlich‘; Belege für unorganisches -t- im
11. Jh. z.B. auch in dechant, techant [s.
dechan]). S. innn, -îg. — Ahd. Wb. 4, 1620;
Splett, Ahd. Wb. 1, 423; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 586; Schützeichel⁷ 164; Starck-Wells
304; Schützeichel, Glossenwortschatz 5, 53.