firheiênAWB sw. v. III, Nps, Npw und Gl. in
Hs. St. Mihiel, Ms. 25 (11. Jh.; s. Thoma
1975: 19, 27; Meineke 1983: 197 Nr. 442b):
‚verdorren, vertrocknen; uredine percussus‘
(mhd. verheien). S. fir-, heia¹. — irheiênAWB MF
und in Gl. ab dem 10. Jh. (alle bair.): ‚heiß
werden, versengt werden; aestuare, urere‘. —
Ahd. Wb. 4, 808; Splett, Ahd. Wb. 1, 368;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 274. 614; Schützei-
chel⁶ 153; Starck-Wells 262. 821; Schützei-
chel, Glossenwortschatz 4, 231.