irlûttarida f. ō-St., nur NBo: ‚Läute-
rung; purgatoria‘. Verbalabstraktum mit
dem Fortsetzer des Suffixes urgerm. *-iþō-.
S. irlûttaren, -ida. — Ahd. Wb. 5, 1456;
Splett, Ahd. Wb. 1, 577; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 619; Schützeichel⁷ 211.