irsperrida f. ō-St., bei N: ‚Aufschwel-
lung; distentio, turgor‘. Verbalabstraktum
mit dem Fortsetzer des Suff. urgerm. *-iþō-.
S. irsperren, -ida. — Splett, Ahd. Wb. 1, 900;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 626; Schützeichel⁷
305.