irwehsalôtîAWB f. īn-St., Gl. 1,785,21 (wohl
12. Jh., bair.): ‚Wechsel; vicissitudo‘. Ab-
leitung vom Part.Prät. des sw.v. II irwehsa-
lôn (s. d.). — Splett, Ahd. Wb. 1, 1083; Köb-
er, Wb. d. ahd. Spr. 632; Schützeichel⁷ 377;
Starck-Wells 312; Schützeichel, Glossen-
wortschatz 10, 462.