irwentida f. ō-St., Gl. 1,105,9 (820/
830, bair.): ‚Abweichen, Abweichung; dever-
ticulum‘. Verbalabstraktum mit dem Fortset-
zer des Suff. urgerm. *-iþō-. S. irwenten,
-ida. — Splett, Ahd. Wb. 1, 1134; Köbler, Wb.
d. ahd. Spr. 633; Schützeichel⁷ 379; Starck-
Wells 312; Schützeichel, Glossenwortschatz
11, 6.