kurtilachanAWB n. a-St., in Gl. 1,91,30
(Sam) churtilahhan . curtinam (akk.sg.).
336,25 (Rb) curtilachchan . cortinas (akk.
pl.): ‚Vorhang, Zeltbahn; curtina‘. Das ahd.
Wort ist ein Explikativkomp. aus lat. curtina,
cortina f. ‚Vorhang‘ und dessen Übersetzung
lachan ‚Vorhang‘ (s. d.) als HG, unter „Ein-
lautung des ersten lateinischen Gliedes“
(Müller-Frings 1966—68: 2, 198). Später ist
lat. cortina über das Mndd. als nhd. Gardine
f. ‚Vorhang‘ entlehnt worden.
Ahd. Wb. 5, 544; Splett, Ahd. Wb. 1, 509; Köbler, Wb.
d. ahd. Spr. 691; Schützeichel⁷ 199; Starck-Wells
355; Schützeichel, Glossenwortschatz 5, 402; See-
bold, ChWdW8 184; ders., ChWdW9 494; Graff 2,
158; Dt. Wb. 4, 1344 f.; Kluge²¹ 232; Kluge²⁵ s. v.;
Pfeifer, Et. Wb.² 398. — Müller-Frings 1966—68: 1,
194; 2, 198 f.; Splett 1979: 62.
Lat. cortīna, curtīna f. ‚Vorhang‘ > italien.
cortina, afrz. co(u)rtine (die Entlehnungs-
basis für mndl. gardine, nndl. gordijn so-
wie me. curtīne, ne. curtain; aus dem Mndl.
dann mndd. gardine und aus dem Nhd.
ndän., nschwed. gardin), nfrz. courtine,
span., port. cortina ist ein substantiviertes
Adj. zu lat. cors ‚Einzäunung, Hofraum‘, der
kontrahierten Form von cohors (zur Etymo-
logie s. gart²).
Lasch-Borchling, Mndd. Handwb. 1, 2, 18; Verwijs-
Verdam, Mndl. wb. 2, 919. 2072; Franck, Et. wb. d.
ndl. taal² 208; Vries, Ndls. et. wb. 215; Et. wb. Ndl. F-
Ka 309; ME Dict. s. v. curtīne n.; OED² s. v. curtain
n.¹; Falk-Torp, Norw.-dän. et. Wb. 1, 300; Ordb. o. d.
danske sprog 6, 699 f.; Hellquist, Svensk et. ordb.³
271; Svenska akad. ordb. s. v. gardin subst.¹. — Wal-
de-Hofmann, Lat. et. Wb. 1, 280; Ernout-Meillet,
Dict. ét. lat.⁴ 145; Thes. ling. lat. 3, 1549 ff.; 4, 1072;
Niermeyer, Med. Lat. lex.² 1, 363 f.; Du Cange² 2,
588; Körting, Lat.-rom. Wb.³ Nr. 2548; Meyer-Lübke,
Rom. et. Wb.³ Nr. 2266; Wartburg, Frz. et. Wb. 2, 2,
1236 f.
S. lachan.