liduwurz f. i-St., lidwurza* f. ō(n)-St.,
Gl. 3,472,21 (11. Jh., mfrk.). 352,16 (Hs.
14. Jh., Zeit des Gl.eintrags unbekannt).
564,45 (14. Jh., bair.[-obd.]): ‚Labkraut; ru-
bia maior, sperentilla‘ (mhd. lidwurz st.f.).
Nach Marzell [1943—58] 2000: 2, 579 f. be-
zeichnet die Heilpflanze eine Galiumart, Fi-
scher [1929] 2001: 270 vermutet Galium ve-
rum L. Determinativkomp. mit subst. VG
und HG. S. lid, wurz, wurza. — Ahd. Wb. 5,
918; Splett, Ahd. Wb. 1, 533. 1163. 1165;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 721; Schützeichel⁷
200; Starck-Wells 373; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 6, 75.