liumuntgî f. īn-St., nur NBo: ‚Ruhm;
fama‘. Deadj. Abstraktum. S. liumuntîg. — liu-
munting m. a-St., nur NMC, nom.pl. liumen-
digi: ‚Gottheit des Ruhms und Wohlwollens;
favor‘ (zur Stelle vgl. Glauch 2000: 2, 473.
479 f.). Ableitung mit dem Fortsetzer des
Suffixes urgerm. *-ina- in exozentrischer
Funktion. S. liumunt, -ing. — Ahd. Wb. 5,
1204; Splett, Ahd. Wb. 1, 557; Köbler, Wb.
d. ahd. Spr. 732; Schützeichel⁷ 204.