emizzgênAWB adv. (dat. pl.), Otfrid, Gl.
1, 657, 21: ‚fortwährend, stets, immer(fort);
häufig, crebrius‘. S. emizzîg. Vgl. emizzên. —
emizzgheitAWB f. i-St., nur Gl. 1, 476, 12 (12. Jh.)
emzichet: ‚Beharrlichkeit, Emsigkeit, instantia‘
(mhd. emzecheit, nhd. Emsigkeit). S. -heit. —
emizzgîAWB f. īn-St., Gl., Notker, Bo.: ‚Unabläs-
sigkeit, exercitatio; Beharrlichkeit, instantia;
Gewohnheit, usus; übermäßiger Eifer, impor-
tunitas, nimietas‘ (frühnhd. emsige). Vgl. un-
emizzgî. — emizzîgoAWB, amazzîgoAWB adv., Gl., Be-
ned.regel, Murb. H., Notker, Ps.gl.: ‚fortwäh-
rend, immer(fort), continue, semper, assidue,
iuge; häufig, crebro, crebrius, frequenter; be-
harrlich, pertinax, sedule‘ (mhd. emzige, nhd.
emsig). — emizzgônAWB sw. v. II, Gl., Bened.regel,
Notker, W.Ps.: ‚mit etwas fortfahren, conti-
nuare‘; part. präs. ‚zahlreich versammelt, fre-
quens; zunehmend, häufiger werdend, crebre-
scens‘; giemizzigôt werdan ‚sich fortwährend
beschäftigen, exerceri‘ (mhd. emzigen, nhd.
veraltet emsigen). Vgl. emizzôn. — giemizzgônAWB
sw. v. II, nur Gl. 2, 142, 15. 413, 29: ‚aneinan-
derreihen, verketten, continuare‘ (mhd. gemzi-
gen). — iremizzgônAWB sw. v. II, nur Gl. 2, 629, 50
(11. Jh.): ‚zunehmen, häufiger werden, incre-
brescere‘. — emizzgungaAWB f. ō-St., nur Gl.
2, 420, 14 (11. Jh.): ‚große Anzahl, Menge, fre-
quentia, multitudo‘ (mhd. emzigunge mit ande-
rer Bed.). S. emizzgôn, -unga. — emizzikôsiAWB n.
ja-St., nur Notker, Bo.: ‚übliche Rede, usus‘.
S. emizzîg, kôsi. — emizzilouftAWB m. i-St., nur
Notker, M.Cap.: ‚beständiger Umlauf, creber
discursus‘. S. louft. — emizzônAWB sw. v. II, nur Not-
ker, Ps. giemizzôt werdan ‚sich fortwährend
beschäftigen, exerceri‘. — Ahd. Wb. III, 274 ff.;
Splett, Ahd. Wb. I, 180 f. 477. 567; Schütz-
eichel⁴ 101; Starck-Wells 125. 804. 842.