firgeltungaAWB f. ō-St., nur Gl. 3, 408, 66
(12. Jh.): ‚Vergeltung, recompensatio‘ (nhd.
Vergeltung; vgl. mndd. vorgeldinge; mndl. ver-
geldinge). S. firgeltan, -unga. — Ahd. Wb. IV,
214; Splett, Ahd. Wb. I, 297; Starck-Wells
156; Schützeichel, Glossenwortschatz III, 436.