*fisckela f. ō-St., nur Gl. des 15. Jh.s:
‚Fischschlund, brancus‘. S. fisc, kela. — fisckun-
ni n. ja-St., nur Mons. Frg.: ‚Fischart, genus
piscium‘ (ae. fisccyn; vgl. aisl. fiskakyn). S. kun-
ni. — fisclîh adj., nur Gl. 2, 401, 50. 420, 56 (2
Hss.) (alle 11. Jh.): ‚in der Art eines (Wal-)Fi-
sches, beluinus‘. S. -lîh. — Ahd. Wb. III, 923;
Splett, Ahd. Wb. I, 238. 497; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 296; Schützeichel⁵ 135; Starck-Wells
161; Schützeichel, Glossenwortschatz III, 184.