hellaAWB f. jō-St., in Gl. seit dem 9. Jh., B,
GB, APs, MH, T, BaGB, MG, WeGB, Prs B,
O, Oh, M, WB, WK, RhC, GGB I, GGB III,
MGB, WeGB II, BGB III, Ps 138, NBo,
NMC, Nps, Npg, Npw, Ph, WH: ‚Unterwelt,
Hölle, Abgrund; Avernus, barathrum, Ere-
bus, gehenna, infera, inferi, infernus, inter-
itus, Phlegethon, specus Tartareus, Styx,
Taenarus, Tartara, Tartarea claustra‘, hello
turiwart ‚Türhüter der Unterwelt; Charon
(Fährmann zur Unterwelt)‘, quâla hellûn
‚Verderben; pernicies‘, fiur hella ‚Höllen-
feuer, Fegefeuer; ignis gehennae‘, (zi) hellûn
‚im Totenreich; ad manes‘ (mhd. helle
st.sw. f., nhd. Hölle [mit Rundung des Vo-
kals]; as. hellia st.sw. f., mndd. helle f.;
andfrk. hella f., mndl. helle, hille f.; afries.
helle f.; ae. hel[l], helle; aisl. hel ‚Toten-
reich, Todesgöttin‘; got. halja f.: < urgerm.
*χali̯ō-). Nomen loci zum st. v. IV helan
(s. d.). — Ahd. Wb. 4, 923 ff.; Splett, Ahd. Wb.
1, 376; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 533; Schütz-
eichel⁶ 156; Starck-Wells 266 f.; Schützeichel,
Glossenwortschatz 4, 263 f.