lustlîchoAWB adv., Gl. 2,174,18 (Hs. An-
fang des 9. Jh.s, Zeit des Gl.eintrags unbe-
kannt) und im T: ‚mit Wollust, gern; carna-
liter, libenter‘ (mhd. lustlîche, ält. nhd. lust-
lich; mndd. lüst[e]līk; mndl. lustelike; ae.
lustlīce; aisl. lystiliga, lostliga; vgl. mndd.
lüstlīken). S. lustlîh. — Ahd. Wb. 5, 1432 f.;
Splett, Ahd. Wb. 1, 575; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 746; Schützeichel⁷ 210; Starck-Wells
390; Schützeichel, Glossenwortschatz 6,
199 f.