êrgiridîAWB f. īn-St., êrgiridaAWB f. ō-St., nur
Bamb. Glauben u. Beichte, Wess. Glauben I
(dat. sg. -giridi, -giride; zur Vermischung der
īn- und ō-Stämme im Spätahd. s. Braune, Ahd.
Gr.¹⁴ § 231 Anm. 2): ‚Ehrgeiz‘. S. êra, girida.
— êrgirîgAWB adj., nur Gl. 4, 32, 30 (13. Jh.):
‚ehrgeizig, ambitiosus‘. S. girîg. — Ahd. Wb.
III, 391; Splett, Ahd. Wb. I, 186. 299; Starck-
Wells 131.