bartênAWB sw.v. III, zweimal Gl., einmal Notker:
‚bärtig (d. i. mannbar) werden, pubescere, barbes-
cere‘ (mhd. barten; vgl. nhd. gebartet). S. bart. —
bartohtiAWB adj. ja-St., nur Gl. 2, 435, 44 (11. Jh.):
‚bärtig, simpubium (?)‘ (mhd. bartoht, frühnhd.
bartet, mdartl. schweiz. bartächt[ig], schwäb.
bartet). S. bart, -oht(i). — Ahd. Wb. I, 829;
Starck-Wells 43.