bigatônAWB sw. v. II, nur Npg: ‚jemanden
treffen; venire super‘ (mhd. begaten, nhd.
begatten; mndd. begāden; mndl. begaden).
S. gigat. — Ahd. Wb. 4, 130; Splett, Ahd. Wb.
1, 291; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 88; Schütz-
eichel⁶ 130; Starck-Wells 193.