danakêrungaAWB f. ō-St., nur Gl. 2, 495, 43:
‚Wegscheide, divortium‘ (as. thanakērunga).
Die Basis ist ein Verb danakêren. Vgl. danair-
kêren. S. dana², kêrunga. — Ahd. Wb. II, 40;
Splett, Ahd. Wb. I, 451; Starck-Wells 90.