hangalînAWB adj., nur Gl. 2,774,7 (1. Hälf-
te des 11. Jh.s): ‚hängend, schwebend; pen-
dulus‘. Deverbale Ableitung. S. hangên,
-alîn. — Ahd. Wb. 4, 674; Splett, Ahd. Wb. 1,
339; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 513; Schützei-
chel⁶ 148; Starck-Wells 253; Schützeichel,
Glossenwortschatz 4, 151.