lîbhaft(i)AWB adj., Gl. 2,311,33 (Ende des
8./Anfang des 9. Jh.s, alem.); 4,25,3 (2.
Viertel des 9. Jh.s, alem.), O, DD, NMC, Ns,
Nps und Npg: ‚lebendig, Leben habend, le-
benspendend; animal, animans, animatus,
vitalis‘, subst. lîbhaftaz ‚Lebewesen; ani-
mal‘, lîbhaft(i) ding ‚Lebewesen; animal,
animans‘ (mhd. lîphaft, nhd. leibhaft). S. lîb,
haft. — lîbhaftîAWB f. īn-St., nur NMC: ‚Leben,
Lebenskraft; spiritus vitae‘ (mhd. lîphafte).
Deadj. Abstraktum. S. lîbhaft(i). — lîbhaftîgAWB
adj., Gl. 4,138,6 (13. Jh., bair.) und Npw:
‚Leben habend, körperlich; animal, corpo-
reus‘ (mhd. lîphaftic, nhd. leibhaftig; mndd.
līfhaftich; mndl. lijfachtich; afries. līfheftich
‚leibhaftig, lebend‘, mith līfheftigere stemma
‚mit eigener Stimme‘). S. lîbhaft(i), -îg. —
Ahd. Wb. 5, 892 f.; Splett, Ahd. Wb. 1, 532;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 720; Schützeichel⁷
199; Starck-Wells 372; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 6, 68.