gibâgi n. ja-St., seit dem 9. Jh. in Gl.
und BB: ‚Streiterei, Zänkerei, Zwietracht;
iurgium, schisma‘ (mhd. gebâge, gebæge).
Das Subst. ist eine Kollektivbildung mit dem
Präfix gi- (s. d.) zu bâg (s. d.). — Ahd. Wb. 1,
778; Splett, Ahd. Wb. 1, 37; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 372; Schützeichel⁶ 42; Starck-Wells
201; Schützeichel, Glossenwortschatz 1, 245.