gibelgan (refl.), nur einmal Tatian, 3. sg. gi-
bilgit: ‚jemandem zürnen, irasci‘ (ae. gebelgan).
— irbelgan (refl.) ‚sich erzürnen, irasci, incre-
pare‘; part. prät. irbolgan ‚zornig, iratus‘ (mhd.
erbelgen; as. abolgan [part. prät.]; ae. abelgan;
vgl. schweiz. erbolgen). — Ahd. Wb. I, 867 ff.;
Schützeichel³ 13; Starck-Wells 45.