kruppilen* sw.v. I, Gl. 3,384,56 (12./
13. Jh., mfrk.), nur im Part.Prät.: ‚verkrüp-
pelt; contractus‘ (ält. nhd. krüppeln ‚zum
Krüppel machen, sich mühsam bewegen‘,
nhd. veraltet krüppeln ‚verkrüppeln‘; me.
criplen ‚verkrüppelt sein‘ [a. 1220]). Zum
Beleg vgl. Riecke 1996: 100. S. krup(p)il*. —
Ahd. Wb. 5, 442; Splett, Ahd. Wb. 1, 488;
Schützeichel⁷ 184; Starck-Wells 349; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 5, 361.