êwenAWB sw. v. I, nur Himmel u. Hölle: ‚ewig
dauern lassen‘ (mhd. êwen). S. êwa². — êwênAWB(?)
sw. v. III(?), nur Himmel u. Hölle: ‚ewig dau-
ern‘ (mhd. êwen). — Ahd. Wb. III, 459. Vgl.
Raven, Schw. Verben d. Ahd. I, 36; II, 211.