harmînAWB adj., nur Gl. 3,627,4: ‚vom
Wiesel; mygalinus‘ (mhd. hermîn, härmîn).
S. harm¹, -în¹. Vgl. hermilîn. — Ahd. Wb. 4,
719; Splett, Ahd. Wb. 1, 356; Köbler, Wb. d.
ahd. Spr. 518; Schützeichel⁶ 159 (s. v.
hermîn); Starck-Wells 256; Schützeichel,
Glossenwortschatz 4, 300 (s. v. hermîn).