bahweigaAWB, bakweiga f. ō- (n-)St. (in bair. Hss.
des 11. Jh.s auch -weida): ‚Schale, Schüssel,
lanx, scutra, ferculum, discus‘ (vgl. as. bakwēgi n.
ja-St.). S. backan, bachan und weiga. — Ahd.
Wb. I, 781 f.; Starck-Wells 40.