biskiht f. i-St., nur Gl. 1, 275, 49: ‚Verlauf,
circulus‘. Das Wort ist ein ti-Abstraktum zu
dem Verb biskehan (s. d.); zum Lautlichen s.
giskiht. — Ahd. Wb. I, 1112; Splett, Ahd. Wb.
I, 835; Starck-Wells 59.