far2 n. a-St., nur Otfrid und Gl.: ‚zur Über-
fahrt geeignete Meerenge, Hafen, farus (s. Du
Cange2 III, 417), fretum, portus‘ (mhd. var,
nhd. Fahr; ae. fær; aisl. far). S. faran. Vgl. ur-
far. — Ahd. Wb. III, 568; Splett, Ahd. Wb. I,
203; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 245; Schützei-
chel5 129; Starck-Wells 139 (verfehlt); Schütz-
eichel, Glossenwortschatz III, 50.