fetirenkind n. a-St., nur Gl. 3, 363, 71
(13. Jh.): ‚Kind des Vatersbruders, Cousin
oder Cousine, patruelis‘ (mndd. vedder[en]-
kind). S. fetiro, kind. — fetirensun m. i-St., nur
in Gl.: ‚Sohn des Vatersbruders, Vetter, pa-
truelis‘ (mhd. veternsun; mndd. veddernsȫne;
afries. federansunu). S. sun1. — Ahd. Wb. III,
787; Splett, Ahd. Wb. I, 214. 455. 963; Köbler,
Wb. d. ahd. Spr. 259; Schützeichel5 132;
Starck-Wells 149. 808; Schützeichel, Glossen-
wortschatz III, 133 f.