firmîdunga f. ō-St., nur Gl. 2, 36, 29
(11. Jh.): ‚Vermeidung, Zurückhalten, repulsus‘
(mhd. vermîdunge, nhd. Vermeidung; vgl.
mndd. vormīdinge). S. firmîdan, -unga. —
Splett, Ahd. Wb. I, 621; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 280 f.; Starck-Wells 158; Schützeichel,
Glossenwortschatz VI, 365.