gangheili adj., nur Nps, Npw: ‚fähig zu
gehen‘ (mhd. gancheil). S. gang, heil. — Ahd.
Wb. 4, 97; Splett, Ahd. Wb. 1, 283. 370;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 356; Schützeichel6
129.