kôsîg adj., Nps und Npw: ‚beredt‘
in der Wendung zi filu kôsîg ‚geschwät-
zig, großsprecherisch; linguosus‘ (ält. nhd.,
nhd. kosig ‚zum Kosen geeignet‘ ist vom
sw.v. kosen [s. kôsôn] abgeleitet). S. kô-
sa, -îg. — Ahd. Wb. 5, 333; Splett, Ahd.
Wb. 1, 477.