fuogîAWB f. īn-St., nur Notker und Gl.
3, 325, 62 (14. Jh.): ‚Verbindung, Verbindungs-
stelle, Zusammenhang, coniunctio, coniunctum
spatium, incastratura‘ (frühnhd. füge; mndd.
vöge), Verbalabstraktum auf -īn- zu fuogen
(s. d.). Zur Bildung vgl. Wilmanns, Dt. Gr. II
§ 238. — Ahd. Wb. III, 1339; Splett, Ahd. Wb.
I, 273; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 338; Schützei-
chel⁵ 143; Starck-Wells 183; Schützeichel,
Glossenwortschatz III, 331; Dt. Wb. IV, 1, 1,
381 f. (Füge).