intlêhanôtîAWB f. īn-St., nur Gl. 1,807,58
(3. Viertel des 11. Jh.s): ‚Darlehen; mutu-
um‘. Ableitung vom Part.Prät. S. intlêhanôn.
— Ahd. Wb. 5, 738; Splett, Ahd. Wb. 1, 542;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 594; Starck-Wells
306; Schützeichel, Glossenwortschatz 6, 20
(s. v. intlēhanōn).