anaklacAWB m. a-St., Gl. 1, 744, 33 (Hs. anclach
13. Jh.; 5 andere Hss. anaklaph): ‚(lärmender)
Vorstoß, impetus‘ (mhd. klac ‚Knall, Krach‘). S.
ana, klac. Vgl. anaklapf. — Ahd. Wb. I, 430.