ebantalAWB n. a-St., nur Gl. 1, 312, 32. 316, 29:
‚Tal, Talgrund, convallis‘. S. eban, tal. Vgl.
K. Schütz, Lehnprägungen d. Reichenauer Gl.
(Diss., Bonn, 1958) 61 f. — ebanteilAWB m. oder n.
a-St., nur Himmel u. Hölle: ‚gleicher Anteil‘
(mhd. ebenteil; nndd., schleswig-holst. eben-
deel [Mensing, Schleswig-holst. Wb. I, 979];
afries. evendēl). S. teil. Vgl. Dt. Rechtswb. II,
1178 f. — ebanteilaAWB f. n-St., nur Notker, Bo.:
‚(gleichgestellte) Teilhaberin‘. Vgl. ebangiteilo.
— ebanubilAWB adj., nur Notker, Bo.: ‚gleich
schlecht‘. S. ubil. — ebanungaAWB f. ō-St., nur Gl.
4, 329, 6—7 (9. Jh.): ‚Beruhigung, Besänftigung,
lenimen, lenimentum‘ (mhd. ebenunge, nhd.
Ebnung; vgl. mndd. ēveninge). S. ebanôn, -un-
ga. Vgl. slihtunga. — Ahd. Wb. III, 26 f.; Splett,
Ahd. Wb. I, 164. 990. 994. 1041; Schützeichel⁴
97; Starck-Wells 115.