firdamlîhAWB adj., nur Gl. 2, 133, 12 f. (10.-
11. Jh.): ‚strafwürdig, verdammenswert, plecti-
bilis‘. S. firdamnôn, -lîh. Vgl. Schatz, Ahd. Gr.
§ 269. — [firdamnissaAWB f. ō-St., firdamnissiAWB n. ja-
St., nur Gl. 1, 766, 2 (8. Jh.) fragmentarisch ...
niss ...: ‚Verdammung, Verderben, damnatio‘
(mhd. verdamnisse, nhd. Verdammnis). Nur
Ahd. Wb. II, 31; wahrscheinlicher ist die Kon-
jektur tiurnissa f. ō-St. (s. d.) bei H. Götz, PBB
90 (Halle, 1968), 421 f.] — Ahd. Wb. II, 30 f.;
Splett, Ahd. Wb. I, 124; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 270; Starck-Wells 156; Schützeichel,
Glossenwortschatz II, 136.