firjagônAWB Gl. 2,345,51 (1. Hälfte des
9. Jh.s, bair.), O: ‚verjagen, vertreiben; fu-
gare‘ (mhd., nhd. verjagen; mndd. vorjā-
gen; frühmndl. verjaghen [a. 1237], mndl.
verjagen). — Ahd. Wb. 4, 1779; Splett, Ahd.
Wb. 1, 431; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 276;
Schützeichel⁷ 168; Starck-Wells 315; Schütz-
eichel, Glossenwortschatz 5, 104.