giergen sw. v. I, nur Gl. 2, 197, 29. 57: ‚ver-
derben, entstellen, depravare‘ (ae. geyrgan; vgl.
mhd. mndd. mndl. ergen; aisl. ergjask). S. arg.
— Ahd. Wb. III, 390; Splett, Ahd. Wb. I, 28;
Starck-Wells 131.