gifirniAWB adj. ja-St., nur in Gl. 4,139,23
(13. Jh., bair.): ‚altersschwach; decrepitus,
valde senex‘ (mhd. gevirne [in anderer Be-
deutung ‚geübt, gewandt‘]). Präfixkomp. mit
perfektivierendem gi- (s. d.) zu firni (s. d.). —
Ahd. Wb. 3, 912; Splett, Ahd. Wb. 1, 238;
Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 389; Schützeichel⁶
109; Starck-Wells 206; Schützeichel, Glos-
senwortschatz 3, 180.