heck(i)AWB n. ja-St.?, nur Gl. 2,768,42
(10. Jh.): ‚Stich, (Schlangen-)Biß; punctum‘
(mhd. hecken st. n.). — Ahd. Wb. 4, 898;
Splett, Ahd. Wb. 1, 340; Köbler, Wb. d. ahd.
Spr. 532; Schützeichel⁶ 155; Starck-Wells
265; Schützeichel, Glossenwortschatz 4, 254.