hefti n. ja-St., in Gl. ab dem 3. Viertel
des 11. Jh.s: ‚Heft, Griff, Stiel; capulus, ma-
nubrium‘ (mhd. hefte, nhd. Heft; mndd. hef-
te, hechte; mndl. hecht[e], heft[e]; ae. hæft;
aisl. hepti). Denominale Ableitung. S.
(-)haft¹. — Ahd. Wb. 4, 792; Splett, Ahd. Wb.
1, 365; Köbler, Wb. d. ahd. Spr. 524; Schütz-
eichel⁶ 152; Starck-Wells 261; Schützeichel,
Glossenwortschatz 4, 219.